Ravioli voor de eerste keer

Of ik even een lijstje wilde maken voor mijn verjaardag. Oh ja, nou ik wil wel kookboeken, maakt niet uit welke, ik wil een riem, een luchtje en oh, oh, nu weet ik het ultieme kado. Ik wil een pastamachine! En ik kreeg een pastamachine. Of ik dan ook nog even pasta wilde gaan maken. Nou ben ik helemaal niet zo'n held met deeg en met bakken. Het is allemaal zo precies en je moet zo opletten, maar dit ging ik dus proberen. De pastamachine en ik hebben eerst een maandje naar elkaar gekeken, elkaar afgetast, wat gaan we doen? Gaan we voor tagliatelle, lasagne? Zeg jij het maar. Nee, jij. Laten we ravioli maken. Kun je lekker zelf bepalen wat je erin doet. Mmm, dat is een goed idee. 

Al die pastamakers laten het wel heel makkelijk lijken. Gebruik de goede bloem, namelijk semola di grano duro rimacinata. Strooi de bloem op het aanrecht, maak er een kuil in, breek er vier eieren in en voeg een beetje olijfolie toe. Met een vork beetje bij beetje de bloem vanaf de rand door het ei roeren, tot het ei helemaal is opgenomen. Dan ga je verder met de hand en kneed je het deeg zo'n 10 minuten tot het elastisch is geworden. Het klinkt heel simpel en het is ook niet heel moeilijk, het is alleen gewoon veel werk. Dit was wel een lekker ambachtelijk werkje. Ik voelde me bijna een Italiaanse mama. 

Zo zag mijn deeg eruit nadat ik het een paar keer door de pastamachine had gehaald. Ik was niet ontevreden.

Ik maakte een vulling van 25 gram roomboter, 50 gram rundergehakt, 80 gram fijngesneden rauwe ham en 40 gram fijngesneden mortadella, 1 ei, 2 eetlepels parmezaanse kaas.

Smelt de boter in een koekenpan, doe er de gehakt bij en bak het op hoog vuur bruin. Schep het in een kom en laat het afkoelen in de koelkast. Roer de rauwe ham, mortadella, kaas en ei door het gehakt. Ook dit mengsel koelen in de koelkast. Op deze manier ontstaat een stevig mengsel.

Toen kwam het deel waar ik echt nog wat oefening voor nodig heb. Het is wel belangrijk om snel te werken, omdat het deeg niet moet uitdrogen, want dan plakt het niet meer op elkaar. Ik sneed een plak van het deeg af, dekte de rest weer af met plasticfolie. Die plak ging een paar keer op een steeds kleinere stand door de pastamachine. Vel deeg op het aanrecht gedrapeerd, op de onderste helft met kleine onderlinge afstand bolletjes vulling gelepeld, bovenste helft over de onderste helft heen gevouwen. Deeg rondom de vulling goed aangedrukt en overtollig deeg rondom weggesneden. Ravioli op een met bloem bestoven plank gelegd, zodat ze niet aan elkaar plakken. Moet eerst alles wel plakken, als ze eenmaal klaar zijn, moeten ze juist niet meer plakken. Dat is een heel belangrijk verschil, kwam ik achter!

Ik had ook met een speciale raviolisnijder het deeg rondom losgestanst, maar dat ging toch niet zo makkelijk. De snijder was niet scherp genoeg, waardoor er ravelige randen ontstonden en ik de raviolo uit de snijder moest pulken. Een hoop gepiel! Ik had ook iets te veel vulling voor de ravioli gebruikt, zodat ze een beetje groot waren. Ze zetten namelijk nog best uit bij het koken. Ook de onderlinge afstand tussen de bergjes vulling kon veel kleiner, zo had ik minder deeg weg hoeven snijden en ook minder handelingen hoeven maken. Allemaal leermomenten!

Ik stond met zweet op mijn rug iedereen de keuken uit te foeteren. Ik had ruimte nodig. En concentratie. En geen jongens die ook even aan de pastamachine wilden zwengelen en zo de pasta vastdraaide in de machine. 

Maar jongens, wat waren ze lekker!! Zeker de moeite waard van al dat harde werk. En na een beetje oefening ook superleuk om te doen.

We aten de ravioli met verse pesto die ik extra had verdund met olijfolie en royale hoeveelheden versgeraspte parmezaanse kaas. Erbij aten we kort gebakken courgettestaafjes met knoflook.

Buon appetito!

Lieve F en K, nog bedankt voor het fijne cadeau. Komen jullie snel weer eens bij ons eten?